عرضه اولیه کوین؛ بهترین راهنمای ICO و عرضه اولیه ارز دیجیتال

ICO مخفف عبارت “Initial Coin Offering” و به معنای عرضه اولیه کوین، سکه یا همان ارز دیجیتال بوده که یک روش جذب سرمایه در مراحل ابتدایی پروژه یک رمزارز محسوب می‌شود. در این مقاله از صرافی ارز دیجیتال او ام پی فینکس، قصد داریم به بررسی رویدادهای عرضه اولیه کوین (ICO)، فرآیند و انواع آن‌ها بپردازیم.

یک استارت‌آپ حوزه بلاک‌ چین طی رویداد عرضه اولیه کوین خود، تعدادی از توکن‌های پروژه را تولید کرده و به سرمایه‌گذاران حاضر، در ازای پرداخت دیگر رمزارزها مانند بیت‌کوین یا اتریوم، توکن‌های خود را می‌دهد. ICO را می‌توان همانند یک IPO، به معنای عرضه عمومی اولیه سهام یک شرکت در نظر گرفت. البته این مقایسه چندان هم دقیق نیست، چراکه تفاوت‌هایی اساسی بین این دو روش جذب سرمایه وجود دارند.

اصلی‌ترین تفاوت بین این دو روش، عدم وجود یک نهاد قانون‌گذار در ICO بین شرکت و سرمایه‌گذاران بوده و به همین ترتیب، میزان سود دریافتی دو طرف نیز متفاوت خواهد بود. در قدم اول، یک شرکت برای اجرای IPO موظف است سندی تحت عنوان «آگهی عرضه سهام» جهت ثبت به یک نهاد قانونی ارائه دهد. این سند حاوی اطلاعیه‌ای است که هدف شرکت برای صدور عمومی سهام خود را اعلام ‌می‌کند و باید طبق اصول، شفافیت کافی داشته باشد. همچنین باید شامل اطلاعات ضروری مرتبط با شرکت و پروژه در حال انجام باشد تا سرمایه‌گذاران با اطمینان کامل در مورد آن‌ها تصمیم‌گیری کنند.

از سوی دیگر، عرضه اولیه ارز دیجیتال زمانی به قانون‌گذاری نیاز دارد که به‌جای توکن‌‌های کاربردی (Utility Token)، توکن‌های ضمانتی یا بهادار (Security Token) عرضه کند. اما از آن جایی که این قانون‌گذاری‌ها به‌تازگی به‌وجود آمده‌اند، در مقایسه با روند ارز‌یابی در IPO، ارزیابی سرمایه‌دار و راستی‌آزمایی شرکت‌ها کمی مشکل است. این فرآیند در پروژه‌های IPO قانون‌گذاری سفت و سختی داشته و توسط شرکت‌های حساب‌رسی و بانک‌ها بررسی می‌شود تا سرمایه‌گذاران از آگاهی و امنیت بیشتری برخوردار شوند.

عرضه اولیه کوین که در واقع نوعی از فرآیند جذب سرمایه به‌صورت دیجیتال است، استارت‌آپ‌ها را قادر ساخته تا علاوه‌بر جذب سرمایه بدون عرضه سهام شرکت، جامعه‌ای پرانگیزه از سرمایه‌گذاران ایجاد کنند که همگی امید به موفقیت پروژه و رشد ارزش سرمایه خود دارند. زمانی که توکن‌های کمپانی مد نظر در یک صرافی ارز دیجیتال لیست شود، سرمایه‌گذاران می‌توانند آن‌ها را پس از رشد قیمت به فروش برسانند و یا به اندوخته‌های خود بیافزایند.

مطالعه بیشتر: رمز ارز چیست و چگونه کار می‌کند؟

شرح عملکرد و مراحل عرضه اولیه کوین (ICO)

در یک دوره عرضه اولیه کوین در پلتفرم‌های معاملاتی، سرمایه‌گذاران در ازای قراردادن پول خود، آن رمزارز را دریافت ‌می‌کنند. این توکن‌های منحصر‌به‌فرد همانند ارزی واحد عمل کرده که به سرمایه‌گذاران امکان دسترسی به ویژگی‌های آن پروژه تجاری را می‌دهد. چنانچه در مورد رمزارزها و انواع آن‌ها اطلاعات کافی ندارید، بهتر است ابتدا بدانید که ارز دیجیتال چیست؟

طی یک عملیات جذب سرمایه، ابتدا حجمی از سرمایه جمع‌آوری می‌شود و سپس مجموعه‌ای از سرمایه‌گذاران با انگیزه به‌وجود می‌آیند که مشتاق موفقیت پروژه و در نتیجه افزایش قیمت توکن‌هایشان هستند.

عرضه اولیه ارز دیجیتال روندی پیچیده دارد که نیازمند دانشی عمیق از تکنولوژی، اقتصاد و حقوق است. هدف اصلی از ICO، استفاده از سیستم‌های دارای فناوری بلاک‌ چین در فعالیت‌های جذب سرمایه بوده که با هدف سوددهی برای سرمایه‌گذاران نیز همراه است. عرضه اولیه کوین طی مراحل زیر انجام می‌شود:

۱. شناخت اهداف سرمایه‌گذاری

رویدادهای ICO با هدف جذب سرمایه برای شرکت مورد نظر آغاز می‌شوند. شرکت اهداف خود را برای برگزاری کمپین جذب سرمایه مشخص کرده و موارد و اطلاعات مورد نیاز برای سرمایه‌گذاران را فراهم می‌کند.

۲. ساخت توکن

قدم بعدی تولید توکن‌ها است. توکن‌ها باید نمودی از یک دارایی یا ابزار در شبکه بلاک‌چین، قابل تعویض و معامله باشند. بر خلاف بازار سهام، توکن‌ها به شما سهام یک شرکت را نمی‌دهند، در عوض به مالک توکن، سهامی از یک محصول یا خدمات آن شرکت تعلق می‌گیرد.

توکن‌ها توسط پلتفرم‌های بلاک‌چینی ساخته می‌شوند. روند ساخت یک توکن نیز تا حدی آسان است؛ چراکه خود شرکت نیازی به کدنویسی آن توکن ندارد و در عوض بلاک‌چین‌های موجود که رمزارزهایی مانند اتریوم را اجرا می‌کنند، امکان ساخت توکن با کمی تغییرات در کدنویسی آن‌ها را فراهم می‌کنند.

۳. کمپین تبلیغاتی

همزمان با ساخت توکن، شرکت کارزاری تبلیغاتی راه انداخته تا توجه سرمایه‌گذاران را به خود جلب کند. اکثر این کمپین‌ها نیز به صورت آنلاین و مجازی صورت گرفته تا به‌صورت گسترده‌ در جهان منتشر شوند. ناگفته نماند که برخی پلتفرم‌ها مانند فیسبوک (Facebook) و گوگل (Google)، تبلیغات ICO را ممنوع کرده‌اند.

۴. عرضه اولیه

پس از فرآیند تولید، توکن‌ها به سرمایه‌گذاران داده می‌شود و ممکن است این عملیات طی چند مرحله انجام پذیرد. در اینجا کمپانی مربوطه می‌تواند از درآمد به‌دست آمده از عرضه اولیه کوین، برای راه‌اندازی یک محصول یا سرویس استفاده کند و سرمایه‌گذاران هم می‌توانند با رمزارزهای نظیر بیت کوین یا استیبل کوین، آن محصول یا سرویس را خریداری کرده و یا صبر کنند تا قیمت توکن‌ها افزایش پیدا کند.

زمانی که یک شرکت استارت‌آپی در حوزه رمزارزها قصد جذب سرمایه از طریق ICO را دارد، معمولاً روش کار و برنامه‌های آینده خود را تحت عنوان یک وایت‌پیپر (Whitepaper) در اختیار سرمایه‌گذاران قرار می‌دهد.

در این برگه عموماً اطلاعاتی از این قبیل وجود دارند: تعریف پروژه، اهداف پروژه، میزان سرمایه مورد نیاز، تعداد توکن‌هایی که شرکت نزد خود نگه می‌دارد، ارز مجاز برای خرید توکن، مدت زمان کمپین عرضه اولیه ارز دیجیتال و معرفی تیم پروژه. هر کمپانی وایت‌پیپر خود را پیش از اجرای پروژه آماده می‌کند. در رویدادهای ICO وایت‌پیپر یکی از موارد اساسی و مهم محسوب می‌شود و بسیاری از سرمایه‌گذاران قبل از اقدام، تمایل دارند که حتماً وایت‌پیپر پروژه را مطالعه کنند.

چنانچه سرمایه جذب‌شده برای رسیدن به اهداف و مرحله بعدی عرضه اولیه کوین یک کمپانی به حد نصاب نرسد، ممکن است سرمایه موجود به سرمایه‌گذاران بازگردانده شود و عملاً این پروژه، شکست‌خورده محسوب می‌شود. اما اگر سرمایه مورد نظر در مدت‌زمان مورد نظر به‌دست آید، در مرحله بعدی جهت ارتقای پروژه و در راستای اهداف آینده آن مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مطالعه بیشتر: بهترین موارد استفاده و کاربرد ارز دیجیتال با معرفی ۱۰ رمزارز برتر بازار

تاریخچه‌ای از عرضه اولیه ارز دیجیتال (ICO)

همه چیز از سال ۲۰۱۳ و با جی.آر ویلت، یک مهندس کامپیوتر، شروع شد که وایت‌پیپری تحت عنوان «دومین وایت‌پیپر بیت‌کوین» برای ارز دیجیتال Mastercoin نوشت؛ البته در ادامه نام آن را به Omni Layer تغییر داد و موفق به جذب ۶۰۰,۰۰۰ دلار سرمایه شد.

تا سال ۲۰۱۴، هفت پروژه موفق شدند در مجموع ۳۰ میلیون دلار سرمایه جذب کنند که بزرگترین آن‌ها اتریوم (Ethereum / ETH) بود. اتریوم ۵۰ میلیون واحد از رمزارز خود را به عموم فروخت و از این طریق، بیش از ۱۸ میلیون دلار درآمد کسب کرد.

دسترسی سریع: خرید بیت کوین

سال ۲۰۱۵ اتفاق زیادی نیفتاد و فقط هفت پروژه مجموعاً ۹ میلیون دلار جذب سرمایه داشتند که بزرگترین آن‌ها اوگِر (Augur) با ۵ میلیون دلار سرمایه بود.

اما در سال ۲۰۱۶ این فعالیت‌ها به اوج خود رسید و ۴۳ پروژه عرضه اولیه ارز دیجیتال نزدیک به ۲۵۶ میلیون دلار سرمایه را به سمت خود جذب کردند. در بین این پروژه‌ها گولم (Golem)، آیکونومی (Iconomi)، وِیوز (Waves) و لیسک (Lisk) حضور داشتند.

پروژه نه چندان خوش‌نام دائو (The DAO) نیز همراه با پروژه‌های مذکور بود؛ یک پروژه سرمایه‌گذاری مستقل که هدف آن تکامل اکوسیستم اِتریوم از طریق رأی‌دهی سرمایه‌گذاران به پروژه‌ها و جذب سرمایه برای آن‌ها بود. اما به محض اینکه سرمایه به‌دست آمده به مرز ۱۵۰ میلیون دلار رسید، یک هکر نزدیک به ۶۰ میلیون دلارِ آن را در قالب اِتر (Ether) به سرقت برد و موجب سقوط پروژه و ایجاد یک هارد فورک (Hard Fork) در پروتکل اتریوم شد. البته این شکست مانع شور و هیجان پیرامون دنیای ارزهای دیجیتال نشد و در ماه دسامبر، اولین پروژه پشتوانه سرمایه خود را از چند شرکت قدیمی سرمایه‌گذاری دریافت کرد.

در سال ۲۰۱۷ پروژه‌های عرضه اولیه کوین به مراحل جدیدی پا گذاشتند و تکنولوژی نیز در این حوزه به پیشرفت‌هایی دست یافت. عرضه ۳۴۲ توکن موجب شد تا سرمایه‌ای نزدیک به ۵.۴ میلیارد دلار به‌دست آید و این مفهوم را پرچم‌دار نوآوری‌های حوزه بلاک‌چین قرار دهد. فروش کل توکن‌های یک ICO در مدت زمان کوتاه‌تر، هیجانات بازار را افزایش داد و این هیجان و عجله برای ورود به بازار و خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال، باعث شد سرمایه‌گذاران به اصول بنیادی و زیرساختی پروژه‌ها کمتر توجه کنند.

انواع و نحوه توزیع در عرضه اولیه ارز دیجیتال

رشد فناوری رمزارزها و بلاک‌چین محبوبیت پروژه‌های ICO را روزبه‌روز بیشتر کرد. در سال ۲۰۱۷ بیش از ۵ میلیارد دلار سرمایه از این طریق جذب شد و این رقم در سال ۲۰۱۸ رشد ۱۰۰ درصدی داشت. بزرگ‌ترین پروژه‌ عرضه اولیه کوین هم متعلق به تلگرام (Telegram) بود که در یک عرضه اولیه خصوصی، موفق به جذب بیش از ۱.۷ میلیارد دلار سرمایه شد. معمولاً پروژه‌های عرضه اولیه به دو صورت انجام می‌شوند:

عرضه اولیه خصوصی (Private ICO)

در این روش، تعداد محدودی از سرمایه‌گذاران می‌توانند در پروژه شرکت داشته باشند. در پروژه‌های خصوصی، معمولاً سرمایه‌گذاران سرشناس و معتبر مانند موسسات مالی و افراد سرمایه‌دار بزرگ شرکت می‌کنند و برای این پروژ‌ه‌ها یک حداقل برای سرمایه‌گذاری مشخص می‌شود.

عرضه اولیه عمومی (Public ICO)

پروژه‌های عمومی به شکل سرمایه‌گذاری‌های جمعی بوده و هدف آن‌ها مردم عادی هستند. در این مدل از عرضه اولیه کوین، سرمایه‌گذاری دموکراسی داشته و هرکسی که تمایل داشته باشد، می‌تواند در آن شرکت کند. البته با در نظر گرفتن مسائل قانونی، عرضه‌های خصوصی نسبت به عمومی به‌مراتب از پتانسیل بیشتری برخوردار هستند.

توکن‌های عرضه شده در این رویدادها کاربردهای متفاوتی دارند و می‌توانند به هولدرها خدماتی ویژه‌ای ارائه دهند و یا آن‌ها را به لیست سهام‌داران شرکت اضافه کنند. با توجه به کاربرد آن‌ها، این توکن‌ها به دو دسته توکن‌های کاربردی یا ابزاری (Utility Token) و یا توکن‌های ضمانتی یا بهادار (Security Token) تقسیم می‌شوند.

مزایای عرضه اولیه ارز دیجیتال

عرضه اولیه کوین یا ICO شبیه به ترکیبی از IPO و جذب سرمایه آنلاین بوده که ویژه بازار ارزهای دیجیتال است. سرمایه‌گذاران طی زمان مشخص شده توسط کمپانی مربوطه، می‌توانند در رویداد ICO آن شرکت کنند و در ازای پرداخت ارزهای دیجیتال، توکن آن پروژه را خریداری کنند. از مهم‌ترین مزایای عرضه اولیه ارز دیجیتال می‌توان به از بین‌رفتن واسطه‌ها طی فرآیندهای جذب سرمایه و برقراری ارتباط مستقیم بین سرمایه‌گذاران و کمپانی مربوطه اشاره کرد. همچنین، سرمایه‌گذار و کمپانی در یک مسیر یکسان جهت کسب سود و درآمد قرار می‌گیرند.

همان‌طور که در بالا به آن اشاره شد، توکن‌ها در رویدادهای عرضه اولیه دو نوع عملکرد متفاوت داشته و می‌توانند در قالب یک ابزار کاربردی و یا مانند اوراق بهادار عمل کنند. یک توکن ابزاری معمولاً قانون‌گذاری نشده و برای جذب سرمایه کلان جهت تامین مالی پروژه استفاده می‌شود و در قبال آن به خریدار، به یک سرویس در حال توسعه دسترسی داده می‌شود.

اما توکن‌های بهادار شبیه به سهام یک شرکت بوده و یک دارایی قابل معامله شامل حق مالکیت است که توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار قانون‌گذاری می‌شوند. پروژه‌های ICO مفهومی نسبتاً تازه بوده که در مورد قیمت واقعی این نوع توکن‌ها و دستیابی آسان شرکت‌ها به سرمایه‌های کلان، نگرانی‌هایی به وجود آورده‌اند.

در نهایت، با گذر زمان مشخص خواهد شد که آیا ICO ها آینده سرمایه‌گذاری‌های تجاری را رقم زده و یا صرفاً یک روش برای ثروتمندشدن شرکت‌ها هستند.

معایب عرضه اولیه کوین

خرید در عرضه اولیه کوین به عنوان یک سرمایه‌گذاری پرخطر در نظر گرفته می‌شود؛ هنوز قانون مشخصی برای آن‌ها ارائه نشده، پروژه‌های کلاهبرداری فراوانی وجود دارند و سرمایه‌گذاران هیچ امنیتی در برابر شکست خوردن یک ICO یا تقلبی بودن آن‌ها ندارند و این مسئله، کاملاً متضاد با اصول سرمایه گذاری مطمئن با سود بالا است. در سال ۲۰۱۸ نشریه بلومبرگ آماری را ارائه داد که طبق آن هشتاد درصد پروژه‌های ICO کلاهبرداری بودند.

شخصی که قصد شرکت کردن در این پروژه‌ها را دارد، باید موارد زیر را برای اطمینان در نظر گیرد:

• بررسی تیم پروژه و سوابق تجاری آن‌ها؛ در حالت مطلوب اعضای تیم پروژه باید حساب‌های شبکه‌‌های اجتماعی خود را جهت برقراری ارتباط با دیگران در دسترس قرار دهند.
  
• بررسی وایت‌پیپر و شیوه کار پروژه، جهت اطلاع از نحوه عملکرد کالا یا خدمات قابل ارائه و همچنین تاریخ راه‌اندازی ویژگی‌های پروژه.
  
• بررسی اینکه آیا تایید یا حساب‌رسی (Audit) از سوی نهاد یا شخصی دیگر در رابطه با برنامه‌نویسی پروژه وجود داشته است یا خیر؛ این مسئله نشان‌دهنده جدیت در کار و امنیت پروژه است.
  
• بررسی غلط‌های املایی در وب‌سایت پروژه؛ این مسئله می‌تواند اولین نشانه از عدم جدیت در امور پروژه و در نتیجه، احتمال کلاهبرداری آن باشد.

کمپانی‌هایی که طی رویداد عرضه اولیه کوین خود موفق بوده، عموماً شاهد فهرست‌شدن رمزارز خود در صرافی‌های معتبر هستند و گاهی اوقات، توکن‌های خود را از طریق رویدادهای ایردراپ (Airdrop) به سرمایه‌گذاران می‌دهند. زمانی که توکن در یک صرافی لیست ‌شود، سرمایه‌گذارانی که از عرضه اولیه جا مانده‌اند فرصت مجدد خرید آن را خواهند داشت. اگر پروژه از لحاظ بازاریابی عملکرد خوبی داشته باشد، تقاضا برای آن پس از ICO افزایش پیدا می‌کند.

مطالعه بیشتر: ایردراپ چیست و چه کاربردی در دنیای ارز دیجیتال دارد؟

البته اکثر اوقات، سرمایه‌گذاران تمام توکن‌هایی که در رویداد عرضه اولیه خریداری کرده‌‌اند را برای بازگشت سریع‌تر سرمایه می‌فروشند که موجب نوسانات شدید قیمتی می‌شود.

تا به حال تعداد کمی از توکن‌ها توانسته‌اند این نوع کاهش قیمتی را جبران کنند و یکی از اصلی‌ترین دلایلی که امروزه عرضه‌های اولیه ارز دیجیتال طرفداران کمتری داشته همین مسئله است. گزارشی در سال ۲۰۱۸ نشان داد که بیش از ۵۰ درصد پروژه‌های ICO نتوانسته‌اند بیشتر از چهارماه بعد از افتتاح پروژه خود دوام بیاورند.

رویدادهای عرضه اولیه کوین ممکن است سر و صدای زیادی در شبکه‌های اجتماعی ایجاد کنند و وب‌سایت‌های زیادی به تبلیغ این پروژه‌ها بپردازند. در این بین، سرمایه‌گذاران باید به‌شدت مراقب چالش‌های پیرامون فاد و فومو (FUD & FOMO) باشند، چرا که ممکن است برانگیختگی و هیجانات بالا برای سرمایه‌گذاری در یک پروژه نوظهور، مانع از رعایت اصول بنیادی توسط فرد شود.

حتی در برخی مواقع، افراد مشهوری اقدام به تبلیغ یک ICO می‌کنند که شما به‌عنوان یک سرمایه‌گذار نباید بدون در نظر گرفتن اصول فنی، اقدام به سرمایه‌گذاری در آن‌ها کنید. در سال ۲۰۱۷ بود که پروژه سنترا تک (Centra Tech) طی رویداد عرضه اولیه خود با تبلیغات افرادی نظیر فلوید مِیوِدر (Floyd Mayweather) و دی جی خالد (DJ Khaled)، موفق به جذب ۳۰ میلیون دلار سرمایه شد که در نهایت، این پروژه کلاهبرداری اعلام شد و تیم بنیان‌گذار پروژه و این سلبریتی‌ها، با محکومیت از سوی دادگاه مواجه شدند.

یک سایت معرفی عرضه اولیه ارز دیجیتال کوین‌مارکت‌کپ (CoinMarketCap) است که با مراجعه به آن، اطلاعات و لینک‌های مرتبط با پروژه نیز در اختیار کاربر قرار می‌گیرد.

مطالعه بیشتر: معرفی پرسودترین ارز دیجیتال از نگاه کوین‌مارکت‌کپ

قانون گذاری در عرضه اولیه کوین

همزمان با پذیرش گسترده، بررسی‌های موشکافانه و نگرانی‌ها در رابطه با قانونی‌بودن فروش این توکن‌ها نیز افزایش یافت.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) طی بیانه‌ای در سال ۲۰۱۷ اعلام کرد که اگر هر دارایی دیجیتال که به سرمایه‌گذاران در آمریکا فروخته شود، ویژگی‌های اوراق بهادار را داشت (مانند حق مالکیت، منبع درآمد و یا حتی سوددهی از طریق فعالیت دیگران)، باید مطابق با مقررات مربوط به اوراق بهادار در آمریکا فعالیت داشته باشد و در غیر این صورت، شامل مجازات خواهد شد.

گَری گِنسلر، رئیس سازمان SEC، نیز عقیده دارد که تمامی پروژه‌های عرضه اولیه کوین جزء اوراق بهادار (Securities) هستند و خیلی از این پروژه‌ها قوانین را زیر پا گذاشته‌اند. از این رو، ممکن است در آینده مقررات بیشتری برای این پروژه‌ها اعمال شوند.

همچنین قانون‌گذاران استرالیا، بریتانیا و بسیاری از دیگر کشورها، هشدارهایی را در مورد خطرات احتمالی پیرامون این پروژه‌ها اعلام کرده‌اند. دولت کره جنوبی و چین نیز به‌طور کامل این پروژه‌ها را ممنوع کرده و تایلند هم به‌صورت موقتی جلوی فعالیت آن‌ها را گرفته است. با اینکه نگرانی‌های زیادی در مورد پروژه‌های ICO در سراسر جهان به‌وجود آمده، هنوز بر سر قانون‌گذاری جدید یا اصلاح قوانین موجود برای حفاظت سرمایه‌گذاران در برابر فروش توکن‌های تقلبی، توافق جمعی صورت نگرفته است.

نبود یک چهارچوب قانونی مشخص برای پروژه‌های عرضه اولیه کوین، باعث شده که هر فردی در صورت داشتن الزامات مربوطه، اقدام به ساخت یک رمزارز و راه‌اندازی یک رویداد ICO کند که در ظاهر، پروژه‌ای معتبر به نظر می‌رسد. به این ترتیب، پروژه‌های عرضه اولیه بدون شک نیاز به تحقیقات بنیادی و کامل دارند؛ چراکه به یکی از ساده‌ترین روش‌ها برای طرح پروژه های اسکم تبدیل شده‌اند.

چنانچه قصد خرید در یک پروژه عرضه اولین کوین را دارید، ابتدا باید از واقعی‌بودن شخصیت‌های مسئول در پروژه و سابقه عملکرد آن‌ها در صنعت کریپتو و بلاک چین اطمینان حاصل کنید. اگر در تیم این پروژه شخصی با سابقه یا اعتبار مرتبط با این حوزه به چشم نمی‌خورد، زنگ خطری برای سرمایه‌گذاری در پروژه به‌شمار می‌آید. پروژه‌های موفق عرضه اولیه کوین، عموماً ساز و کار و اهدافی واضح و شفاف دارند که درک آن‌ها کار دشواری نخواهد بود.

شرایط و ضوابط (Terms & Conditions) حقوقی پروژه یکی دیگر از مواردی است که حتماً باید به‌دقت مطالعه شود؛ چراکه مسئولیت پذیرش این اسناد بر عهده شخص سرمایه‌گذار است و نهادهای قانونی معمولاً نظارتی بر این بخش ندارند. همچنین، پروژه‌هایی که سرمایه جذب‌شده را در کیف پول‌های اسکرو (Escrow) نگهداری می‌کنند، از اعتبار بیشتری برخوردارند؛ زیرا دسترسی به این کیف پول‌ها نیاز به چند کلید مجزا دارد که امنیت پروژه در برابر اسکم‌ها را بالاتر می‌برند.

در این مقاله سعی داشتیم شما را با فرآیند عرضه اولیه کوین یا ICO آشنا کنیم و موارد پیرامون این حوزه را برای شما شرح دهیم. چنانچه در رابطه با موضوعات فوق تجربه‌ای خاص، پیشنهاد و یا انتقادی داشتید، لطفا با ثبت نظر خود با ما مطرح کنید.

بیشترین سوالات در مورد عرضه اولیه کوین (ICO)